Irony

I was walking around inside a prominent mall one day when I passed by a realty booth. A well-dressed man wearing a priceless watch, a shining gold necklace and a diamond ring gently crossed my path, introduced himself as a seller, gave me a flyer about a project, and tried to convince me to buy one.

I told him that he must be earning good in real estate as what can be presumed from his stunning looks.

He replied affirmatively, "Yeah, 'yo right sir. I never have known any other industry with lucrative jobs except real estate."

"Then why can't you afford to get a license?" I asked. He clammed up and immediately walked away.

Remember, a doctor who operates on someone, an optometrist who checks up a patient, or a civil engineer who signs a building plan without a valid license can be penalized by the law that governs his profession. This is also true in real estate service when one who deals in a realty transaction is an unlicensed one.

Therefore, Real Estate as a profession regulated by a law requires anyone who desires to engage in its practice either as a broker, appraiser, assessor, or consultant to secure first a corresponding license from the Professional Regulation Commission. With regards to an agent, he or she must be accredited as a salesperson by a licensed broker with the said government agency.

Health Is Wealth

Mapangkutya ako noon lalo na sa mga bigatin o matatabang tao. Minsan pa nga ay muntik na akong mapaaway nang kumasa yung matabang kaklase ko nang sabihan ko na matakaw siya dahil sa halinhinan nitong pagkain ng dala-dalawang burger sa magkabilang kamay nito. Pero, sinong maga-akala na balang-araw ay magkakalapit kami sa isa't isa, isang karanasang hindi ko malilimutan.

Masasabing may kaya kami sapagkat sa pribadong paaralan ako nag-aaral, kumpleto palagi ang mga kakailanganin sa school, at hindi bababa sa isang daan ang baon sa araw-araw na sa karaniwang estudyante sa amin ay kaya nang tumustos ng isang pamilya sa buong araw. Kaya nang mawalan ng hanapbuhay ang aking mga magulang ay parang bumagsak ang aking mundo.

Dahil sa kakulangan sa pera, hindi na ako nakakabayad ng tuition fee ng kumpleto at sa tamang oras. Palaging may mga promissory notes kaya naman special exams palagi ang naibibigay sa akin. Ang dating sobra-sobrang baon ko sa araw-araw ay unti-unting nababawasan hanggang sa kinakailangan ko nang maglakad makapunta lang sa school dahil sa wala nang maibigay sa akin ang aking mga magulang.

Isang araw sa school; oras noon ng pananghalian. Nasa isang sulok lang ako ng canteen nakaupo at naglalaway sa mga pagkaing naroroon. Wala akong baon at ni singkong duling ay talagang walang-wala ako. Nagkakarambola na ang mga bulate sa tiyan ko at dinig na dinig ko iyon. Halos manlabo na nga ang aking paningin dahil sa gutom, pero bago pa man ako mahimatay ay may nag abot sa akin ng isang burger. Nang tumingin ako sa taong nag-abot sa akin ay bigla na lamang akong nanlumo sa hiya - Si Jay, 'yung matabang kaklase ko na palaging sentro ng aking pangungutya.

Matapos akong magpasalamat ay agad kong sinunggaban ang masarap na burger na sa tingin ko ay binili pa niya sa isang sikat na food chain malapit sa amin. Halatang gutom na gutom ako dahil sa laki at bilis nang pagsubo at pagnguya ko sa burger. Bigla akong iniwan ni Jay at sa kanyang pagbalik ay may dala na itong iba pang pagkain – kanin at adobong manok na mabibili sa canteen na iyon.

Busog na busog ako ng araw na iyon. Ang muntik ko nang pagkahimatay sa gutom ay naagapan dahil sa pagmamagandang loob ng taong minsan kong nilait-lait dahil sa katabaan.
Dahil doon ay humingi ako ng tawad sa kanya at nangakong 'di ko na uulitin ang dati kong masamang gawain sa mga tulad niyang "heavy-gat."

Nang umuwi ako ay agad kong ikinuwento kay nanay ang nangyari. Mangiyak-ngiyak ito habang nilalahad ko ito sa kanya. Maya maya ay nahalata ko ang programang pinakikinggan niya. Ito ay programa sa DZRH tungkol sa tamang nutrisyon.

Dahil sa palagiang pakikinig ng nanay ko, unti-unti ko itong napansin at kinalaunan ay nagustuhan dahil sa mga dulang tinatampok nito na may kinalaman sa tamang nutrisyon. Simula noon ay namuo ang interes ko sa pakikinig sa programang ito kada sabado. Makalipas ang ilang linggong pakikinig ay iminungkahi ko ito kay Jay para mapakinggan.

Madalas kaming magkita ni Jay dahil siya na halos ang nagpapakain sa akin kapag oras na ng pananghalian. Naiintindihan niya kasi ang nangyari sa amin. Dahil sa regular ang aming pagkikita, hindi nalingid sa akin ang pagbabago sa kanyang pangangatawan. Nahalata ko na hindi na ito madalas kumain ng marami. Napansin ko rin ang walang sawang pagkahilig nito sa sandwich na napapalamanan ng mga gulay at konting karne. Hanggang sa bihira na kaming umuwi ng sabay sa hapon dahil sa pagkahilig na nito sa larong volleyball.

Ilang mga linggo pa ang lumipas ay nahalata ko ang pagkakaron ng hugis ng katawan niya mula sa bilugan nitong pangangatawan at mukha. Hanggang sa mapansin kong gwapo din pala siya.  Sa madaling salita, nagkagusto ako sa kanya kung kaya't 'di na ako nagdalawang-isip upang sagutin siya.

Minsan ay isinama niya ako sa kanila isang sabado. Napansin ko agad ang pinakikinggan nito sa radio. Ito yung programang iminungkahi ko sa kanya noon.

Doon ko lang nalaman na ang minsang pakikinig nito sa programa ng Nutrition Council sa radio ang nag udyok sa kanya upang magbawas ng timbang at maging health conscious. 

Ngayon ay slim na siya at sporty na ang dating. Maayos na rin ang trabaho ng aking mga magulang kaya't 'di na ako nahihirapang mag-aral.

Hindi ko sukat akalain na ang minsang nilalait ko dahil sa katabaan ay siya ring tutulong sa akin sa oras ng pangangailangan. Hindi ko rin sukat akalain na ako, ang taong palaging nangkukutya sa kanyang katabaan, ay magiging susi rin upang kanyang mapakinggan ang isang napakagandang programa sa DZRH na magpapabago sa kanyang buhay.

Without Rain Nothing Grows

I was walking slowly; standing firmly,

Until I was shocked, intensely and suddenly,

When I heard my name; Oh, it's a great day!

I was one of the writers, what shall I say ?

Wearing blue dress, though with teary eyes,

I was so nervous, with trembling hands.

Seeing those eyes, connected with mine,

What should I do, would they ever mind ?

Unknowingly, there I was dreaming.

As I woke up,  smiles slowly fading.

Be brave and fight, someone was telling,

the hopelessness of night, makes my life challenging.

I shall conquer 'em all, With my writing might, 
By books and experience, My knowledge shall grow,
Like anyone else, I'm just begining to ignite,
And in my writing, my wisdom shall show.

-------------------

Contributor: Ms. Shyleen Alburo is a second year BS Secondary Education at Ligao Community College, Ligao City, Albay.

In War, All Are Enemies

On his hands was the fate of his bestfriend's life on that fateful day, but the decision was not for him to make.

Hoping that a rebel could still spare his friend whom he discovered to belong to the enemy side, he tried to convince his commander for his safe release.
Unfortunately his request was not heeded. Instead, the commander ordered death upon the enemy that he must execute.

The rebel could not do anything but to follow his superior's order or his life would also be at stake.

For the last time he tightly embraced and cried with his friend while asking for forgiveness and understanding.

Then he stood up, distanced himself, pointed the gun at his pal's head, and pulled the trigger at once; the order was cleanly executed.

Just like a sound suddenly turned off, the disturbing cry was put to a stop by one single bullet and his friend was gone in an instance. On that day, a man became an executioner to his own beloved friend.